பழங்குடி சமூகத்தின் தோற்றம் மற்றும் மாற்றங்கள்

 

 பழங்குடி சமூகத்தின் தோற்றம் மற்றும் மாற்றங்கள்

 இயக்கர், நாகர் மற்றும் ரசஷா ஆகிய பழங்குடி சமூகங்கள் இந்தியாவில் இருந்து குடியேறியவர்கள் வருவதற்கு நீண்ட காலத்துக்கு முன்பே இலங்கையில் வசித்து வந்தனர். ஆரம்பத்தில் அவர்கள் சமூக மற்றும் கலாசார உறவுகளை வளர்த்துக் கொண்டனர் மற்றும் வடமத்திய உலர்  வலயத்தில் குடியேறிய புதியவர்களுக்கு உதவ தங்கள் அறிவுஹமற்றும் தொழில்நுட்பங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டனர். இந்த உறவுகளின் வழித்தோன்றல்கள், வேதாக்கள் என்று ஒரு நம்பிக்கை உள்ளது. தங்கள் பாரம்பரிய வாழ்க்கை முறையைத்ஹதொடர விரும்பிய மற்றவர்கள் சப்ரகமுவ மாகாணத்தின் மத்திய மலை பிரதேசத்தில் வசிக்க தொடங்கினர். அதற்காக சிங்கள மன்னர்கள் அவர்களுக்கு பரம்பரை உரிமைகள் வழங்கினர். பின்னர் ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் போது பழங்குடியினரின்  நிலங்கள், நிலத்தின் உரிமையை நிரூபிக்க முடியாததால் , அரசநில ஆக்கிரமிப்பு ஆணையின் (1840) கீழ் கையகப்படுத்தப்பட்டது. காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களும் சேனா சாகுபடி நடைமுறை காடுகளுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும் என்று நினைத்தனர். 

எஞ்சியிருக்கும் பழங்குடியின குழுக்களின் அடுத்த வீடு  ஊவா மாகாணத்தின் தென்கிழக்கு உலர் வலயத்தில் அடர்ந்த காடுகள் நிறைந்த பகுதியாகும். ஆனால் 1948ல் பெரிய கல்லோயா நீர்ப்பாசன திட்டத்திற்கு இடமளிக்கக அவர்கள் இந்த பகுதியில் இருந்தும் வெளியேற்றப்பட்டனர், அவர்களின் சிறந்த வேட்டையாடும் இடம் அம்பாறைக்கு அருகில் உள்ள பெரிய சேனநாயக்க சமுத்திர நீர்த்தேக்கத்தால் மூழ்கடிக்கப்பட்டது மற்றும் அப்பகுதி கல்லோயா தேசிய பூங்காவாக மாற்றப்பட்டது. வேதாக்கள் அடுத்ததாக மதுரா ஓயா காப்பு வன பகுதிக்கு மாற்றப்பட்டனர். ஆனால் பின்னர் 1980களின் முற்பகுதியில் இந்த பகுதிக்கு தாவரங்கள் மற்றும் விலங்கினங்கள் பாதுகாப்பு சட்டத்தின் கீழ் வெளியேருமாறு கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டது. அதனை தொடர்ந்து புணர்வாழ்வு திட்டத்தின் கீழ், மகாவலி அபிவிருத்தித் திட்டத்தின் சி அமைப்பின் கீழ்  ஹெனானிகலவில் வேதாக்களுக்கு காணி  மற்றும் வீடுகள் வழங்கப்பட்டன. ஒவ்வொரு குடும்பத்திற்கும் 2.5 ஏக்கர் நெல் மற்றும் 0.5 ஏக்கர் மேட்டு நிலம் வழங்கப்பட்டது. அவர்களை உணவு சேகரிப்பவர்களிடம் இருந்து உணவு உற்பத்தியாளர்களாக மாற்றும் நம்பிக்கையில் இவ்வாறு மேற்கொள்ளப்பட்டது. இருப்பினும் பழங்குடித் தலைவர்களில் ஒருவர் வெளியேறுவதை எதிர்த்து, தம்பனாவில் வாழ அனுமதிக்கப்பட்டார், மேலும் அவரது குலத்திற்கு 1500 ஏக்கர் காடுகள் வழங்கப்பட்டன.

 வேதா பழங்குடியினர் மக்கள் தொகை 5342 இருந்து 2000 ஆக  வெகுவாக குறைந்துள்ளது.  எனவே வேதா பழங்குடியினர் ஒரு தனி இனக்குழு என்று குறிப்பிடவில்லை, ஏனெனில் அவர்கள் இலங்கை சமூகத்தின் பிரதான நீரோட்டத்தில் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ ஒருங்கிணைக்கப்பட்டள்ளனர் என்று கருதப்படுகிறது. பெருமளவிலான வேதாக்கள் தமிழ் மற்றும் சிங்கள மக்களுடன் திருமணம் செய்து கொண்டு இந்து அல்லது பௌத்த மதத்தை ஏற்றுக் கொண்டுள்ளனர். எவ்வாறாயினும், தம்பனா மற்றும் பிற இடங்களில் எஞ்சிருக்கும் ஒரு சிறிய குழு ,அவர்களின் பாரம்பரிய சமூக மற்றும் கலாசார வாழ்க்கை முறையை தொடர்ந்து பின்பற்றுகிறது . கிராம வேதாக்களுக்கு மாறாக, அவர்கள் பாறை வேதாக்கள் என்று அழைக்கப்படுகின்றார்கள்.  ஏனெனில் முந்தையவர்கள் மழைக்காலத்தில் அவர்கள் குகைக்கு அருகில் வசிக்க  விரும்புகிறார்கள் .

பழங்குடியினரின் வாழ்க்கை முறையில் கொண்டுவரப்பட்ட மாற்றங்களின் தாக்கங்கள் 

பழங்குடியின மக்கள் உணவு சேகரிப்பு மற்றும் வேட்டையாடல் ஆகியவற்றிலிருந்து உணவை உற்பத்தி செய்தல் மற்றும் விலங்கு வளர்ப்பு போன்ற முயற்சிகள் மற்றும் நாடோடிகளின் இருப்பிலிருந்து நிரந்தர குடியிருப்புகளுக்கு அவர்களை மாற்றுவதற்கான முயற்சிகள் உயிர்-பன்முக மேலாண்மை சிக்கல்கள் தொடர்பாக ஆழமான தாக்கங்களைக் கொண்டுள்ளன. வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலம் முதல் சமீப காலம் வரை பழங்குடி மக்களை இயற்கை சூழலின் ஒரு பகுதியாக அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ வாழ்ந்து வருகின்றனர். ஒரு சிறிய வேட்டையாடும் பாத்திரத்தை வகித்து, அங்கும் இங்கும் வாழ்விட இடையூறுகளை உருவாக்கினர். இரண்டு செயற்பாடுகளும் மரபியல் மாற்றங்களுடன் இயற்கை அமைப்பை துடிப்புடன் வைத்திருந்தன. புதிய மாறுபாடுகள் உருவாகி உயிரியல் வெற்றிடத்தை நிரப்ப அனுமதித்தனர். இருப்பினும் உயிரியல் பன்முகத்தன்மையைப் பாதுகாக்கும் பார்வையில்  பல நேரங்களில் மாற்றங்கள் விரும்பத்தகாதவையாக இருந்தன.